Onze eerste dagen op Tasmanië waren behoorlijk dynamisch. We begonnen de eerste dag nog rustig, met het goed inruimen van de auto. Toen we dag gedaan hadden, bleef er nog een grote tas met spullen over, dus die hebben we tijdelijk bij de verhuurmaatschappij geparkeerd. Vervolgens zijn we het plaatselijke “park” van Launceston gaan bekijken, de Cateract gorge. Tot grote vreugde van de kinderen hoefden ze niet de “berg” op te wandelen, maar gingen we met de 300 m lange stoeltjeslift omhoog. Na een wandeling in de gorge en de eerste ontmoetingen met hagedissen, vlinders en zelfs een walleby (soort kangaroe) zijn we richting het noordwesten gereden. Opvallend was het rustige verkeer en natuurlijk weer een mooie route. Bij het naderen van het einde van de dag hebben we een camping opgezocht. Mooi weer, dus kamperen! De eerste camping had een verwarmd zwembad waarvan de verwarming helaas kapot was, dus we dachten wel een andere camping te kunnen vinden. Helaas, bij de volgende campings die we aandeden was alles, ook de tentplekken, volgeboekt. Maar weer terug naar de eerste camping dus. Inmiddels was het 7 uur (gelukkig hadden we heel laat geluncht bij de McDonalds), dus snel de tent opgezet. Inmiddels zijn we zeer bedreven in het opzetten van de tent. Dit duurde 14 minuten. Nog de matjes en het beddegoed er in (ongeveer een half uurtje) en weer op pad om de “little penguins” te bekijken. Deze komen alleen tevoorschijn als het donker is. En hoewel het niet het seizoen was, hebben we er toch 3 gezien. Helaas geen foto’s want flitsen was verboden en het was dus donker (en de kenners weten dat dit niet goed samengaat met bewegende voorwerpen als je een foto wilt maken). ‘s Avonds in de keuken hebben we nog een Australier ontmoet die in zijn eentje voor onbepaalde tijd op reis is, hij was inmiddels 6 weken onderweg en heeft ons leuke tips gegeven voor onder Sydney.
De volgende dag hebben we de tent afgebroken, 17 minuten.. (wel het opruimen van de binnenkant van de tent niet meegerekend, ook nog zo’n 30 minuten). Weer tetris gedaan met onze bagage in de auto en het paste zowaar. Toen op weg naar de Western Explorer Highway, een afgelegen, maar wel goed onderhouden unsealed road in het westen door het regenwoud. Als eerste zijn we nog naar de “edge of de world” geweest. Dit is een uitkijkplek aan de westkust van Tasmanie vanwaar de zee helemaal doorloopt tot Argentinië. Zie maar weer de leuke foto’s van de kinderen op het strand. Echter na ongeveer 30 km op de onverharde weg (ruim 80 km van een beetje bewoonde wereld) kregen we een lekke band. We hoorden na het overrijden van een bruggetje elke keer een enorme harde tikken alsof er iets klapperde in de bagage. Even gekeken, maar er leek niet aan de hand. Bij het verder rijden nog steeds die tikken en opeens eens een harde tik en toen was het weg. Iets verderop bleek onze band leeg te zijn. Blijkbaar heeft er iets vastgezeten aan de band en is dit er uiteindelijk afgevallen..
We hebben de auto aan de kant gezet, het gereedschap gezocht om de band te verwisselen (natuurlijk lag dit in de kofferbak onder de bagage) en toen bleken we niet alle benodigde tools te hebben, we misten nl. een kruissleutel om de moeren van de band los te draaien. Gelukkig stopten er al snel 2 auto’s, waarvan er één, met een bejaard echtpaar aan boord, een volledige banden verwissel gereedschapskist aan boord had, inclusief pomp! Daarmee was alles snel gefixed en toen we klaar waren kregen we het adres van deze mensen, voor als we onderdak nodig hadden. Hun kinderen waren al het huis uit, dus er was genoeg ruimte om ons te laten logeren. We hebben al eerder voorbeelden meegemaakt van de veelgeroemde Australische gastvrijheid, maar dit is voorlopig toch wel het hartverwarmende hoogtepunt!
Zonder reserveband leek het ons niet handig om onverhard verder te rijden. We zijn dus, zo hard we durfden, want de het reservewiel verschilde van de normale wielen, waardoor de bouten niet helemaal goed leken aan te sluiten, teruggereden naar de bewoonde wereld. Daar vonden we snel een benzinepomp annex garage en die heeft onze band gemaakt voor 20 dollar. Toch ook maar een kruissleutel gekocht voor eventuele verdere lekke banden. We hebben een motelletje gezocht en dit had zelfs een bad en gratis wasmachine, dus vandaag zijn we weer helemaal fris gewassen klaar voor de start. Nog maar een poging doen om de Tarkine wilderness te verkennen!