Vandaag zijn we van onze tijdelijke camping naar de top 10 camping 300 meter verderop verhuisd, waar we Bert en Ella hebben begroet. We hadden vooraf allerlei grote plannen gemaakt, maar daar is vooralsnog niet zoveel van terecht gekomen. Dat heeft enerzijds te maken met het weer (regenachtig) en anderzijds vinden we het stiekem ook wel lekker om even een paar dagen rustig aan te doen alvorens we aan ons grote Australië avontuur beginnen. We hebben vandaag dus uitgebreid (organisch) geluncht, gebarbecued en daartussenin nog een wandeling naar de punt van het Kaikoura schiereiland gemaakt, waar we bijna op een paar zeeleeuwen trapten (letterlijk!). Verder hebben we het dorp verkend, maar Kaikoura is toch vooral, zoals dat zo mooi heet in het Engels, een tourist trap, dus daar waren we snel mee klaar.
De term downtime is ook op een andere manier van toepassing op ons verblijf hier, want de top 10 camping waar we nu zitten heeft een eigen wireless afrekensysteem, waarvoor ik geen krediet heb. Enige uitleg is hier waarschijnlijk op z’n plaats. Op allerlei plaatsen in Nieuw-Zeeland, zoals campings, hotels, restaurants, café’s, fastfoodketens etc. is wifi Internet beschikbaar. Dit is echter nooit gratis, behalve bij de McDonalds, waar de snelheid meestal weer om te janken is. Om verbinding te krijgen moet je dus vooraf een x-aantal minuten kopen, waarvoor je meestal moet betalen met je creditcard, maar soms moet je ook bij een balie tegen betaling een code halen. Nu hebben diverse slimmeriken bedacht dat het er geld zit in het opzetten van een systeem waarbij je het gekochte Internetkrediet op meerdere plaatsen kunt gebruiken. Je koopt dan één keer een hoeveelheid tijd (b.v. 180 minuten) en kunt daarmee op verschillende plaatsen Internetten. Dit klinkt goed, maar er is meer dan één bedrijf dat dit idee heeft opgepakt, dus uiteindelijk hebben wij nu nog steeds bij minimaal 3 verschillende Internetafrekentoko’s krediet. De camping waar wij nu zitten werkt echter met geen van deze toko’s, maar met een eigen systeem, waarvoor je apart een code kunt kopen bij de receptie, tijdens openingstijden, dus niet op dit moment. De prijs is bovendien 50% hoger dan gebruikelijk (gebruikelijk is NZ$ 6 per uur, ruim 3€). Ik schrijf dit dus offline en sta in dubio of ik morgen naar onze “oude” camping ga, waar ik wel mijn reeds betaalde krediet kan gebruiken, of dat ik ergens koffie ga drinken waar je een half uur gratis Internet krijgt bij je bestelling. Naschrift: het is onze oude camping geworden :-).

Johanna: Ilse, Dennis en Laura waren vandaag zichtbaar blij weer bekende gezichten te zien, vooral Laura wilde even erg graag handje vasthouden en bij oma op schoot zitten. Ook opa en oma waren blij ons en de kinderen weer te zien en even de ervaringen te delen. Ons onderkomen voor de komende 2 nachten heeft, heel luxe, een TV met een goede ontvangst en Cartoon Network. Voor het eerst deze vakantie hebben de kinderen dan ook ongegeneerd TV zitten kijken. We hebben wel wat Disney films bij ons voor op de laptop maar deze hebben ze eigenlijk pas een paar keer gekeken als we ‘s avonds in een cabin zaten (en de laptop voorzien werd van stroom). Zelfs onze TV verslaafde Dennis lijkt de TV niet te missen. Ter compensatie maken Dennis en Ilse veel gebruik van de Nintendo. Deze worden vooral tijdens de lange autoritten intensief gebruikt. De laatste week hebben we dit aan banden gelegd en mogen ze pas na 13:00 uur gaan DS-en. Ilse en Laura hebben het erg veel over hun komende verjaardagen (pas in resp. juli en september) en we weten precies wat ze willen hebben… Ilse heeft ook alle mogelijke plekken om haar partijtje te vieren al de revue laten passeren. Ook laat Ilse vaak weten op welke sport ze wil als we terugkomen. Streetdance en judo zijn favoriet naast de gym die ze al doet en verder zijn schaatsen, ijshockey en voetbal al voorbij gekomen. De kinderen zijn overigens ook erg blij met alle berichten die ze, al dan niet via de commentaren, van het thuisfront krijgen, net als wij trouwens!