Hierbij na relatief lange tijd (we kregen al email van mensen die zich zorgen maakten) weer een update over onze reis. We zijn de afgelopen dagen door één van de meest afgelegen gebieden van Australië gereisd, dus als we ‘s avonds voor de tent zaten hadden we meestal geen bereik. Hieronder dus onze belevenissen sinds de vorige post over de paasdagen.

Op tweede paasdag hebben we de bushcamping van Yardie Homestead en de schitterende stranden en het koraal van Ningaloo weer achter ons gelaten en zijn naar Karratha, in het hart van de Pilbara regio. Deze regio behoort tot de zgn. arid tropics, wat betekent dat het hier erg warm is, maar zelden regent. Onlangs is er echter nog een flinke bui gevallen en het is hier nu dan ook erg groen. Veel mensen vinden het landschap tussen Exmouth en Broome kaal en eentonig, maar wij vinden het erg mooi. Dat is maar goed ook, want we moeten zo’n 1400 km door dat landschap rijden tussen Karratha en Broome. Gelukkig is er onderweg ook wel het nodige te doen. Zo zijn we vanuit Karratha, nadat we ons hadden losgerukt van de verlokkingen van het zwembad, naar Point Samson gereden. Dat is een plaatsje vlakbij Karratha, vooral gericht op toerisme. Verder was er volgens de gidsen een mooie baai genaamd Honeymoon Cove. Of het nu door het bewolkte weer of door de mooie stranden en baaien kwam die we al gezien hadden. Deze deed ons niet heel veel. Wel hadden ze een geweldig leuk terras met een eettentje genaamd Moby’s Kitchen en dus zaten we daar op Anzac Day samen met half Karratha te eten. Daarna zijn we weer terug gegaan naar de camping, eerst nog even boodschappen en even rustig avondeten. De volgende dag hebben we de tent weer opgepakt en de auto ingepakt. Dit klinkt relaxed maar is altijd een secuur karweitje dat alleen aan GJ kan worden overgelaten. In de auto is nl. alle vrije ruimte benut en de auto en zo ook de tassen moeten op bepaalde wijze worden ingepakt om alles erin te krijgen. Elke keer lijkt het een onmogelijke opgave te zijn, maar wonder boven wonder gaat die achterklep toch weer (met enige moeite) dicht. Al met al zijn we ‘s ochtends toch flink in de weer voor we weer rijden en met de warmte (het is hier voor 10 uur al boven de 30 graden) is dat niet altijd even fijn.
Na 6 nachten kamperen wilden we dan ook wel een huisje of zoiets. Het bleek tussen Exmouth en Halls Creek echter onmogelijk een betaalbaar huisje te vinden. We schrikken ons elke keer een hoedje van de prijs van een huisje/motel- of hotelkamer. Deze zijn zonder overdrijven 2,5 keer tot 3 keer zo hoog als bv. onder Perth. Volgens de locals komt dit door de enorme hoeveelheid mijnbouwers en bouwvakkers die hier werken en de prijzen opdrijven. De vakantieparken zitten inderdaad ook vol met mensen met werkauto’s. In Karratha hebben we een Belgisch gezin gesproken dat hierheen was geëmigreerd en goud geld verdiende in de gasfabriek van Karratha. Op de camping stonden ook Aziaten die rijk werden met schoonmaakwerk en backpackers die ruim 2000 euro per week verdienden in de bouw!
Na twee nachtjes Karratha zijn we richting Broome vertrokken. De nacht hebben we doorgebracht op de camping bij eighty mile beach, een mooi breed en vooral zeer uitgestrekt en afgelegen strand. Hier waren we in 2006 ook al geweest. De camping is groter geworden en de faciliteiten beter, maar verder is er niets veranderd. We zijn daar een Belgisch stel tegengekomen dat de wereld rondreist in een 4WD truck die zij zelf tot camper hebben laten ombouwen. Zij zijn eerst van België naar Singapore gereden en doorkruisen nu Australië. Hun belevenissen zijn te volgen op hun site.
De volgende dag zijn we naar Broome doorgereden en hebben we weer in onze tent geslapen, nadat Johanna eerst zware onderhandelingen had gevoerd met de receptie van de camping om een goede plek voor de tent te krijgen. Ook hier waren de huisjes erg duur. In Broome wel even weer lekker naar de McDonalds geweest en gezwommen in het zwembad en bij Cable Beach, het favoriete strand van GJ. De kinderen vonden de branding geweldig en met een watertemperatuur van 28 graden hoef je ook niet bang te zijn dat je onderkoeld raakt :-). We wilden nog een kamelenrit op het strand maken en dachten dat ze wel gewoon aanwezig zouden zijn op het strand, maar ‘s ochtends waren ze er nog niet. Na de lunch bij de Subway zijn we richting Derby vertrokken. Wederom geprobeerd een huisje/motel/hotel te regelen, maar alles was vol en bovendien ook erg duur. Die nacht dus op de camping doorgebracht. Deze camping was een drama, de beheerder was heel erg aardig, maar de kampkeuken zag er uit of hij minimaal een maand niet was schoongemaakt, we stonden op een versgesproeid knollenveld en er stond een high powered lantaarnpaal naast onze tent die genoeg licht in onze tent gaf om een boek bij te lezen. Tot grote ontsteltenis van de kinderen bleek de volgende ochtend ook nog onze yoghurt (en 2 blikjes bier, maar dat was minder erg) uit de koelkast te zijn gestolen. Een mede-kampeerder wist te vertellen dat hij een aboriginal de koelkast had zien plunderen. Helaas dus geen yoghurt met rijstbubbels voor de kinderen.
Om ze een beetje te compenseren voor deze schok hebben we besloten vannacht een hotel in Halls Creek te nemen. Vier jaar geleden hebben we hier ook gezeten, toen na het doorploegen van half Australië over de Tanami track. We konden ons nog herinneren dat we het toen al duur vonden, maar de prijs is nog ruim 60% omhoog gegaan in de tussentijd. Het was dus even slikken bij het afrekenen, maar het is tenslotte Koninginnedag en ze hebben een leuke bar, een goed zwembad en we hebben eindelijk weer een goed mobiel bereik. Hiervan werd na het diner direct gebruik gemaakt want Pepijn skypte voor Ilse. Heel erg leuk, want Ilse heeft af en toe wel een beetje last van heimwee.

Vanavond zagen we overigens dat enkele aboriginals, die probeerden andere gasten een drankje af te troggelen, uit de hotelbar werden verwijderd. Eerder deze reis viel het ons juist op dat het beter lijkt te gaan met de aboriginals in Australië. Bij eerdere reizen zagen we ze eigenlijk alleen maar half of volledig dronken en in lompen gehuld rondhangen in outbackstadjes (dit klinkt misschien hard, maar iedereen die in Australië is geweest zal dit beeld herkennen), maar deze reis zagen we voor het eerst aboriginals die gewoon aan het werk waren in b.v. winkels of restaurants en ook op andere plaatsen in het dagelijks leven zie je nu welvarend ogende aboriginals. Helaas lijkt deze verandering zich echter nog niet niet te hebben voltrokken in de stadjes waar we vandaag en gisteren waren.