Gisteren zijn we van Kununurra naar Katherine gereden. We hadden deze weg niet eerder afgelegd en eerlijk gezegd hadden we er zulke hoge verwachtingen van. Het bleek echter een schitterende route, behoorlijk scenic en met allerlei mooie rivieren en stroompjes onderweg. Het was ook een erg rustige weg, met onderweg één dorpje en één roadhouse, en dat op een afstand van 520 km! Ook deze weg was her en der behoorlijk beschadigd in de regentijd, maar geholpen door de hogere maximumsnelheid in de Northern Territory (130) kwamen we op tijd voor de lunch in Katherine aan. Toen we hier in 2006 waren hadden ze hier overigens nog geen maximumsnelheid (vergelijkbaar met Duitsland) en woedde er een felle discussie tussen voor- en tegenstanders over het nut en de noodzaak daarvan. Blijkbaar hebben de voorstanders van een maximumsnelheid gewonnen, zij het dat deze 20 km boven die van de andere staten ligt.
Bij Katherine ligt een mooie nationaal park, Katherine Gorge / Nitmiluk geheten. GJ herinnerde zich van de vorige keer dat de camping bij dit park erg mooi was en dus zijn we vanuit Katherine een stukje doorgereden om daar te gaan kamperen. Dat was een goed beslissing, want dit is misschien wel de meest relaxte camping die we op deze reis hebben meegemaakt. Toen we aankwamen werden we opgewacht door grazende wallaby’s, we mochten zelf een grassig plekje uitzoeken (ruimte zat), het tropische zwembad is supermooi met een bar erbij en naast het zwembad hangen de bomen vol met vleermuizen die na zonsondergang massaal uitvliegen. Er zijn ook geen vervelende lantaarnpalen, dus we kijken ‘s avonds naar een fantastische sterrenhemel. ‘s Nachts is het niet echt rustig, want vanaf een uur of 5 komen de vleermuizen terug en beginnen ze te ruziën om een plaatsje in de boom. Daarnaast staat er een kudde wallaby’s letterlijk naast te tent te grazen en dat hoor je ook best goed! Maar OK, dat hoort er allemaal bij als je in de natuur wilt staan. Straks in het regenwoud van Queensland zal het nog wel erger worden, dus we kunnen er nu maar beter aan wennen.
Vanochtend hebben we dan ook besloten hier nog een dagje te blijven staan. Dat gaf ons de gelegenheid om een waterval met zwemgelegenheid, Edith falls, te gaan bekijken. Daar aangekomen bleek dat het onderste meertje nog niet vrij van krokodillen was, maar daarboven ligt een ander meertje waar de krokodillen niet bij kunnen komen. Met een half uurtje lopen waren we daar en konden we uitgebreid gaan genieten van alles wat zwemmen in de natuur te bieden heeft, zoals zwemmen onder watervallen en je laten meeslepen met een soort natuurlijke waterglijbaan in de vorm van een stroomversnelling. Vooral dit laatste viel zeer goed in de smaak bij Dennis en Ilse, ze zijn wel 40 keer op en neer geweest!
De natuur had ook minder prettige dingen te bieden, zoals glibberige rotsen en natuurlijk maakte Johanna een uitglijder en nu heeft ze een pijnlijk achterwerk. Hopelijk is het morgen niet helemaal verstijfd. Aan ons lekkere luchtbed (onze kampeeruitrusting wordt steeds uitgebreider 🙂 ) kan het niet liggen. Na een warm half uurtje terug wandelen zijn we weer naar de camping gegaan en hebben we daar nog bij het restaurantje aan het zwembad gegeten en gezwommen. Ook GJ wist zich daarbij te bezeren. Hij had een iets te fanatieke borstcrawl en zwom met zijn hoofd tegen de rand van het zwembad aan. Een dikke bult op zijn hoofd en bijna een tand door de lip waren het gevolg. Morgen vertrekken we richting Darwin om daar 2 of 3 nachtjes door te brengen. We zullen dan ook even wat foto’s bij dit stukje plaatsen, want nu is de laptop bijna leeg en we hebben natuurlijk geen elektriciteit op deze natuurcamping ;-).