We zitten nu al 11 dagen in ons ruilhuis aan de Gold Coast en dat is een Australisch record voor ons. In al onze vorige reizen zijn we namelijk nooit langer dan 6 dagen op dezelfde plaats gebleven. Daar komt nog bij dat ik tot eind juli 4 halve dagen per week vanuit hier werk. Het was natuurlijk even spannend hoe dat zou gaan, maar afgaande op deze eerste periode bevalt het erg goed.

Gold Coast en de omgeving daarvan is een stuk drukker dan we in Australië gewend zijn. Voor Australische begrippen is dit een vrij dichtbevolkt gebied met ruim een half miljoen inwoners op iets meer dan 1350 vierkante kilometer. Daarnaast wonen er nog 2,3 miljoen mensen in de dichtstbijzijnde stad, Brisbane. Als je dan bedenkt dat er in de staat Northern Territory, bovenin Australië met als hoofdstad Darwin, nog geen kwart miljoen mensen woont op een oppervlakte van ruim 1,4 miljoen vierkante kilometer (meer dan 34 keer Nederland), snap je dat dit net even anders is.
Dat het hier wat drukker is merk je op de weg (we hebben b.v. al een paar keer “congestion” gehad, iets dat we in Nederland niet eens file zouden noemen, maar hier wordt je er door de locals voor gewaarschuwd), maar bijvoorbeeld ook in de winkelcentra. Aan de ene kant zijn er binnen 15 minuten rijden wel 5 grote winkelcentra te vinden, aan de andere kant zijn die op elk moment dat we hier inkopen doen volgepakt, met enerzijds een hoop grijze (of kale) hoofden (veel welgestelde bejaarden blijken hier nl. van hun pensionering te genieten) en anderzijds veel jonge ouders met kinderen. Soms moeten we zelfs zoeken naar een parkeerplaats :-).

Qua mentaliteit heeft men gelukkig de Australische relaxtheid weten te behouden. Zo zie je in de rij voor een attractie bij pretparken om de haverklap mensen tussen de rij stappen (omdat daar een paar vrienden of familieleden stonden) zonder dat iemand dat gek vindt. Dat is natuurlijk wel handig als je even naar de WC moet terwijl je al halverwege de rij bent, zoals Dennis overkwam ;-). Doordat alles zo op z’n gemak gaat zijn de wachttijden wel langer dan bij vergelijkbare attracties in b.v. de VS of de Efteling. Het kan hier zomaar 5 minuten duren voordat de ene groep uit de karretjes is en de volgende groep er weer in zit, maar wederom lijkt niemand dat raar te vinden.

De afgelopen dagen hebben het redelijk rustig aan gedaan, met wat bezoekjes aan het strand wat winkelen (o.a. voor kampeerspullen en een tent) en nog een keer terug naar Movie World. Het is inmiddels ook weer wat warmer ‘s nachts, dus als we willen kunnen we ‘s avonds buiten eten.
Afgelopen maandag was de uitzondering qua rustig aan doen; toen hebben we namelijk een wandeling van bijna 13 km (Daves Creek circuit) in Lamington National Park gemaakt. De kinderen klaagden tegen het eind wel een beetje, maar uiteindelijk hebben ze zonder gehang of ander gedoe de wandeling in iets meer dan 4 uur uitgelopen, een hele prestatie! Het hielp daarbij wel dat er ongeveer een kilometer voor het eind ineens enkele wallabies over het pad sprongen. Door de opwinding die dat veroorzaakte was alle vermoeidheid zomaar ineens verdwenen ;-). Nadat de wandeling achter de rug was hebben we heerlijk gegeten en gedronken in de Binna Burra Tea House, met prachtige uitzichten over de Numinbah valei.