Waarschijnlijk overbodig om dit te melden, maar wij waren niet in Christchurch tijdens de aardbeving van nu iets meer dan een uur geleden. We stonden in de rij voor de Ferry om naar het Zuidereiland te varen. Dat gaat gewoon door en we laten wel weer wat horen als we vanavond op de camping staan.

Even een korte post vanuit Murupara, waar we onderweg naar Te Urewera national park doorheen komen. We hebben hier zojuist geluncht in een tentje met een open keuken. Daarmee bedoel ik in dit geval dat er de hele tijd dat we er zaten mensen de keuken binnen liepen, iets te eten pakten en weer naar buiten liepen. Het eten was er wel goed en het was er ook reuze gezellig!
We gaan in Te Urewera park op een DOC camping bij Lake Waikaremoana staan, dus als jullie de komende dagen niets van ons horen, weet je wat er aan de hand is. Daarna hebben we vast weer een hoop mooie foto’s met veel groen! Eerst moeten we echter nog zo’n 80 km over een gravelweg rijden, altijd een beetje spannend, maar naar verluidt wel een erg mooie route.

Hierbij een kort bericht uit Rotorua, waar het zelfs in de McDonalds naar zwavel stinkt. Gisteren zijn we in één keer van Paihia naar Rotorua gereden en dat is een takke-eind, kijk maar op de kaart! Voordeel was wel dat we vanochtend live konden zien hoe de Lady Knox geyser in Wai-O-Tapu om stipt 10:15 tot leven werd gewekt door er een paar stukken zeep in te gooien. Daarna hebben we de rest van het “thermal wonderland” bekeken. Tip voor de mensen die dit mooi vinden: ga naar Yellowstone. Niet om NZ af te zeiken, maar daar valt gewoon veel meer te beleven op dit vlak, waaronder meerdere geisers die zonder enige hulp op vaste tijdstippen uitbarsten.
Dennis was onze gids en hij kweet zich met verve van die taak. Met de kaart in de hand leidde hij ons over alle paden en bij elk van de 25 bezienswaardigheden las hij de bijbehorende tekst op. Deze tekst was in het Nederlands, wat ons in eerste instantie verbaasde, maar die verbazing was voorbij toen we ons onder het publiek hadden begeven. Als je de zwavellucht wegdacht, was het net of je in de Beekse Bergen liep: heel veel (bejaarde) Nederlanders, met hier en daar een buitenlander, waaronder soms zelfs een Kiwi. Ook de namen van de attracties waren vertaald, zodat we langs het schilderspalet, de inktpot van de duivel (Dennis: ik weet niet van welke duivel) en de krater van de hel (Dennis: volgens mij vonden ze dat gewoon een Coole Naam) werden geleid.
De foto’s staan er nu ook bij!

De afgelopen nachten hebben we weer kunnen kamperen. Dat kwam goed uit want we hadden met GJ’s ouders (Bert en Ella), die inmiddels ook in Nieuw-Zeeland zijn aangekomen, afgesproken op een camping bij Paihia. Wij waren en pas vrij laat, wegens de lange wandelingen in Waipoua Forest die Dennis al heeft beschreven 😉 . Het weer bleef dit keer echter prima, dus de tent kon weer worden opgezet en de kinderen konden lekker het zwembad in.
De volgende dag was het tijd voor de familiefoto, waarna we gezamenlijk eerst zijn gaan lunchen in Paihia en vervolgens de ferry naar Russell hebben gepakt. Na een korte wandeling en enkele uitgebreide ijs cq. koffiepauzes was het weer tijd om terug naar de camping te keren voor de BBQ (met o.a. Nieuw-Zeelands lamsvlees, erg lekker!). Al met al was het dus een prima rustdag, zodat we er vandaag weer vol tegenaan kunnen. Dat zal ook moeten, want we willen een heel eind richting Rotorua komen.
Bert en Ella gaan vandaag een rondje maken over het bovenste stuk van het Noordereiland en dan via Waipoua forest weer langzaam naar beneden. Ze leken al aardig hersteld van de lange vliegreis. De laptop wilde nog niet helemaal werken (probleem met Wireless ontvangst), dus het is niet zeker dat ze op korte termijn email kunnen versturen, maar ze gaan het zeker proberen!