Het is al weer bijna een week geleden dan we iets van ons hebben laten horen. De tijd gaat blijkbaar snel als je “On the road” bent. Onze laatste post was vanuit Rockhamption en in de dagen daarna zijn we vanuit daar via Townsville naar Mission Beach gereden. Bij elkaar ongeveer 1000 kilometer. Het eerste stuk van Rockhampton naar Townsville was zo’n 750 kilometer rijden, daar doe je hier (met een maximum snelheid van 100) de hele dag over. Gelukkig zaten we in Rockhampton in een motel en konden we dus op tijd vertrekken. Rond de schemering kwamen we aan op onze camping “Rowes Bay Beachfront Holiday Park” in Townsville alwaar we de tent nog moesten opzetten. Helaas bleek de alom aangeprezen camping een hutje mutje camping te zijn en ons plekje (aangeprezen als een grassy site), was bedekt met verdord gras en vooral veel zand. Maar goed, we waren er nou eenmaal, dus toch de tent maar opgezet.
Townsville is een stad die de laatste 10 jaar veel geld gestoken heeft in de modernisering van hun kust, er zijn mooie wandelpaden en een boulevard aangelegd. Op deze boulevard stonden veel kunstwerken en er waren een diverse zandsculpturen gemaakt. Vanaf onze camping bekeken ligt aan het begin van de boulevard een rockpool, een kunstmatig meertje waar zeewater in wordt gepompt. De meisjes hebben daar lekker in gezwommen, waarna we de boulevard zijn afgewandeld. Het hoogtepunt van de dag lag aan het eind van de boulevard; een waterspeeltuin voor de kinderen. Helemaal geweldig. Ze hebben daar ruim een uur tikkertje gespeeld met aussie-kids. Het mooie van Australië is dat ze bij strandjes, waterspeelplaatsen en alles wat daarop lijkt altijd wel een omkleedfaciliteit hebben, meestal ook met douche en toilet. Je kunt je na het zwemmen dus weer lekker omkleden. Het weer is hier niet bijster warm maar meestal rond de 24-25 graden.
Na twee nachtjes Townsville hadden we nog geen zin om de tent weer in te pakken en besloten we er dus nog een derde aan vast te plakken. Toen we dit na het ontbijt gingen melden bij de receptie bleek echter dat de camping onze plek alweer vergeven had, zodat we alsnog halsoverkop de boel moesten afbreken en inpakken. Dat kostte ons overigens maar anderhalf uur, net zo lang als het opbouwen. Het kan vast nog sneller, maar voor nu waren we daar zeer tevreden over :-).
We hadden al besloten dat we na Townsville naar Mission Beach zouden gaan. Dit ligt op ongeveer 3,5 – 4 uur rijden naar het Noorden. Gert-Jan had thuis al uitgezocht dat de leuke jeugdherberg in Mission Beach waar we in 2002 verbleven hebben nog steeds bestond en ook kampeerplaatsen aanbood. Na nog even geverifieerd te hebben dat de plaatsen daar ook groot genoeg waren voor onze tent (No Worries!) zijn we daarheen gereden. We staan nu (als enige) op het kampeerveldje naast deze sfeervolle hostel (tegenwoordig Jackaroos Hostel Mission Beach geheten) en kunnen voor AUD 60 per dag gebruik maken van alle faciliteiten, zoals de gratis Wifi (ook in de tent, tot vreugde van de kinderen), de bar (waar je AUD 10 betaalt voor een flesje prima wijn, heel trendy te consumeren uit jampotjes), het zwembad en het gratis ontbijt. Prima deal wat ons betreft, dat gaan we vaker proberen te regelen!
Vannacht gaan we hier al weer ons vierde en laatste nachtje in. We hebben de afgelopen dagen een paar korte wandelingen in het regenwoud gedaan en gezwommen in de zee. De golven zijn hier niet zo mooi als in Surfers Paradise maar het water is er wel een aantal graden warmer. De wandelingen door het regenwoud waren wel bijzonder. In 2011 zijn we namelijk ook in Mission Beach geweest (op een wat meer conventionele camping) en toen was men nog druk doende de schade te herstellen die orkaan Yasi had veroorzaakt. We hebben toen deels dezelfde wandelingen gemaakt door stukken regenwoud waarvan het bladerdak volledig weggeblazen was. Het was mooi om nu te zien dat de natuur zich weer voor een groot deel hersteld had, al zal het nog heel wat jaren duren voor het regenwoud zijn oude hoogte weer bereikt heeft.
Eerder vandaag zijn we bij een cacaoplantage geweest, Charley’s Chocolate Factory, alwaar ze ons hebben uitgelegd hoe een cacaoboon een chocoladereep wordt en hoe je überhaupt die cacaobonen verbouwt in Australië. De cacaoboeren, een stel dat hun zaak in Melbourne had verkocht om hier een boerderij te beginnen, konden hier superenthousiast over vertellen en we hebben dan ook veel geleerd. Zo weten we nu dat cacaobomen alle 15 breedtegraden boven en onder de evenaar groeien in streken met een hoge luchtvochtigheid en dat momenteel 70% van de wereldwijde cacaoproductie uit een handvol landen in West-Afrika afkomstig is, voor een groot deel van kleine boeren die zo’n 400 bomen hebben. Als ik die boeren was zou ik me maar zorgen gaan maken, want cacao blijkt ook in een flink deel van Noord-Queensland te groeien, als alternatief voor de nu alomtegenwoordige suikerrietproductie. Daar wordt het dan gelijk een stuk minder kleinschalig aangepakt; de boerderij waar wij waren had 2000 bomen op 1 hectare staan. Daar komt bij dat de productie van die bomen door een andere aanpak en het gebruik van zaadveredeling zo’n 5 keer hoger ligt dan in West-Afrika. Één hectare hier levert dus net zoveel bonen als 25 boerderijen in West-Afrika, en dat is nog maar het begin. Aan hectaren heeft Australië geen gebrek, dus we zijn erg benieuwd of dit doorzet en Australië over 10 jaar een grote cacaoproducent is.
Dit is het even voor nu, want baravond in de hostel gaat beginnen (met gratis wijn) dus we moeten stoppen ;-). De Internet verbinding is hier dramatisch traag, dus additionele foto’s volgen wederom wat later.
