Inmiddels zijn we al weer 4 dagen in Canada en bijna over onze jetlag heen. Het tijdsverschil met Leiderdorp is 9 uur, dus dat was wel even schakelen. Mede daarom hebben we eerst een paar dagen in Vancouver doorgebracht, met de gedachte daar een beetje bij de komen van de reis, maar uiteindelijk hebben we er een paar behoorlijk uitputtende dagen van gemaakt. Voordeel daarvan is wel dat we behoorlijk wat van de stad hebben gezien!

We hebben in Vancouver overnacht in het YWCA hotel, bekend van het liedje uit de jaren ‘70, maar dan voor vrouwen i.p.v. mannen. Gelukkig mocht ik er echter ook binnen, want Vancouver is ontzettend prijzig qua overnachtingen en het YWCA hotel is nog net betaalbaar en bovendien zeer gunstig gelegen in het stadscentrum. Het heeft daarbij een soort hostelpretenties, maar qua prijzen is het gewoon een hotel.

Vanuit het YWCA konden we eigenlijk overal heen lopen, en dat hebben we dan ook gedaan. Beide dagen hebben we ruim 25.000 stappen gezet, dus onze Fitbit is voorlopig weer blij. De eerste dag hebben we vooral het centrum bekeken, waarbij we ‘s ochtends hebben rondgedwaald over Granville Island (een soort van combinatie van winkeltjes en galerieën op een schiereiland, prima bereikbaar met een schattig pontje) en ‘s middags een 3 uur durende free walking tour hebben gedaan die ons langs alle highlights van centrum Vancouver heeft geleid, inclusief Gastown.

De dag daarna hadden we besloten om het stadspark van Vancouver, Stanley Park, te verkennen. Dat klinkt alsof je met een half uurtje wandelen wel klaar bent, maar niets is minder waar, want het Van der Werf park van Vancouver is ruim 400 hectare groot, ongeveer 2 maal Leiden centrum. Dit gebied staat vol bos, met allerlei leuke wandelroutes daar doorheen. Terwijl Ilse, Johanna en ik daar een rondje in aan het lopen waren, besloot Laura dat ze wel toe was aan een rustige ochtend, dus ze ging op een bankje aan de vijver haar boek lezen. Haar rust werd echter al vrij snel verstoord door een hele familie wasberen! Toen de rest aan het einde van de wandeling weer bij Laura terugkwam, zaten ze er nog steeds, dus dat resulteerde in een hoop leuke foto’s en video’s.

Gisteren zijn we om iets voor 12 op Schiphol geland. Alles liep daar verder op rolletjes, we hadden onze bagage binnen 10 minuten nadat we door de paspoortcontrole waren op de bagagekarren liggen. De tent kwam wat moeilijk door de douane heen, maar gelukkig alleen omdat de tas te groot was voor de poortjes. Bij de uitgang werden we opgewacht door een grote delegatie. Gelukkig maar, want zo konder we onze bagage over verschillende auto’s verdelen.
Thuis hebben we gezamenlijk nog even genoten van vers gezette koffie en allerlei taarten, cakes en worstenbroodjes die door onze begroeters waren meegebracht. Daarna zijn we begonnen met het uitpakken van onze bagage en de dozen die een hele kamer in het huis vullen.
‘s Avonds hebben we ons nog even verbaasd over hoe lang het hier licht blijft. Lekker hoor, dat hebben we wel gemist in tropisch Australië!

Na een vlucht van 13 uur zijn we nu in Madrid aangekomen. De vlucht vanuit Seoul vertrok pas om 23 uur plaatselijke tijd, dus we moesten de kinderen, die links en rechts op stoelen in slaap waren gevallen, wakker maken om te boarden. Gelukkig sliepen ze weer verder zodra ze goed en wel in hun vliegtuigstoelen zaten. Aan de kindermaaltijd, de even na middernacht werd geserveerd, hadden ze dus niet veel. Ze waren gelukkig wel op tijd wakker voor het ontbijt en daarna hebben ze nog heel lief een paar uur film kunnen kijken / op de DS gespeeld.

We vliegen met hetzelfde vliegtuig door naar Amsterdam, maar dat wordt momenteel schoongemaakt en bijgetankt. De komende 3 uur moeten we dus verplicht rondhangen op de uitgestorven luchthaven voordat we het vliegtuig weer in mogen voor de slotetappe.

We zijn inmiddels al weer op Incheon airport, de luchthaven van Seoul aangekomen. De kinderen wisten nog feilloos de weg naar de speeltuin hier te vinden, dus daar zitten we nu, op dezelfde stoeltjes als ruim 4 maanden geleden. Toen was het nog winter en inmiddels is het min of meer zomer, maar het weer lijkt er hier niet echt op vooruit te zijn gegaan. Het vliegveld gaat nl. schuil onder een deken van mist en de zon is volkomen onzichtbaar. Binnen merken daarvan alleen dat het erg vochtig is, warm was het hier op de heenweg ook al.
Op de heenweg had ik nog de illusie dat ik hier goedkoop elektronica kon kopen, maar helaas, de prijzen liggen hier aanzienlijk hoger dan in Nederland. Als je iets koopt krijg je wel een hele lange rekening, waarop alleen het bedrag leesbaar is. Dit is bijvoorbeeld de bon van een cappuccino.

De kinderen zijn ondertussen flink aan het raggen in de speeltuin. Dat mag ook wel even, want ze hebben heel braaf bijna 10 uur stil gezeten.